DArkpark: never house

Absoluut een topgame!

Mijn eerste review over een home adventure.

Ik hoorde Marloes al zo vaak praten over de home adventures van Darkpark dat het niet eeuwig kon blijven duren voor ik er 1 zou proberen.
In het verleden al een aantal keren een ander home escape spel geprobeerd, maar kwam er steeds vrij snel achter dat die niet aan mij besteed zijn.

Maar wat vond ik van Never House?

Laten we beginnen met de doos, want die schept, in tegenstelling tot de vorige dozen, meteen een bepaalde verwachting en sfeer. De doos ziet er niet alleen fantastisch uit, ook het gewicht zorgt ervoor dat je er meteen waarde aan gaat hechten. Dit is geen thuisspel met 20 afgeprinte papiertjes, dat mag wel duidelijk zijn.

De game zelf ziet er echt leuk uit. Het is een leuke combo van praktische zaken en papier. Alles voelt kwalitatief goed aan en ziet er ook authentiek uit.

1 puzzel schoot er voor mij echt uit, vooral als je hem zelf ontdekt. Geniaal simpel.

De gameflow was enorm goed. Waar ik bij andere spellen steeds het aha moment miste na het oplossen van een puzzel en we elkaar meer aankeken van ok, ja en nu? Hadden we dat bij dit spel niet.
We zijn 1 keer echt vastgelopen en een tip gebruikt. Tips die mooi in gradaties doorkomen en de eerste voelde dan ook echt meer als die duw in de rug ipv dit moet je doen.

Wat ik enorm leuk vond aan de game was de gelaagdheid. Het verhaal sijpelde rustig door, maar ook de puzzels waren niet altijd wat het leek en zeker naar het einde hadden we zoiets van, nee echt, wat gaaf!

Wij zijn 1u40 minuten op ons gemakje bezig geweest met dit spel en dat met 4 personen. We hebben rustig gepuzzeld met een hapje en drankje erbij en zo wil je dit spel spelen. de lichten dimmen, wat kaarsen op tafel en een creepy muziekje op de achtergrond.

Darkpark heeft de verwachtingen die ik had waargemaakt en ik zou dit spel absoluut aan iedereen adviseren.

Yves

Pocket Escape Room Diefstal in Venetië

Pocket Escape Rooms zijn ideaal om mee te nemen op vakantie, tijdens een bezoek aan een terras of uiteraard thuis. Mijn vriend en ik bewaren de pockets altijd voor vakantie- en terrasmomenten. Het is heel makkelijk meenemen en past prima op de tafel met die lekkere borrelplank ernaast. Het enige wat handig kan zijn, naast het spel, is om pen en papier te hebben. Dit geldt wat mij betreft voor elke pocket die ik tot nu heb gespeeld.

Tijdens het spel Diefstal in Venetië ga je een casino beroven. Samen met je teamgenoten ga je proberen het casino in te sluipen. Wat leuk is om te weten over dit specifieke spel is dat er zes rollen te verdelen zijn. Wij waren met tweeën, wat betekende dat ieder drie rollen tot zijn beschikking kreeg. Dit maakte de samenwerkingspuzzels uiteraard van minder uitdagend niveau. Ik denk dat het leuker was geweest als we met drie of vier mensen waren. Echter was de pocket nog steeds erg vermakelijk en voldoende uitdagend om te spelen.

Het materiaal van de pockets is altijd top! Het zijn grote kaarten (ongeveer net zo groot als het doosje zelf) en van dik materiaal. Het kan tegen een stootje en ook tegen de condens kringen van je drankje en vette vingers van de bitterballen. De puzzels gaan van makkelijk (zeker als je al het een en ander hebt gezien in escapeland) tot moeilijk. Ik denk dat onze grootste valkuil is, is dat we vaak in de instinkers trappen. Een beetje overmoedig door onze ervaring 😉. Wij hebben deze pocket uiteindelijk met 55 minuten op de teller afgerond, waarbij we de tijd laten meelopen, maar niet gefocust zijn op tijd.

Je kunt parallel aan de slag bij deze pocket. Beetje afhankelijk van je groepsgrootte kan ik me voorstellen dat je eventueel opsplitst. Wij doen echter alle puzzels samen. Daarnaast is de pocket door te geven. Geen knipwerk of daadwerkelijk schrijfwerk wat benodigd is op de kaarten zelf. Met een prijs van ongeveer €10,- stelt de pocket escape room nooit teleur en kan je met een gerust hart ze allemaal kopen en er enorm veel plezier aan beleven.

Marloes

Escape Adventures – Mythen en Aztekengoud

In het boek word je op onverklaarbare wijze weggetrokken uit het heden en beland je in een regenwoud waar een verborgen Aztekentempel staat. Al gauw kom je erachter dat de goden van streek zijn en jouw hulp wordt gevraagd om de rust te laten wederkeren in de tempel.

Om de goden te helpen moet je gebruikmaken van twee vormen van navigeren door het regenwoud. De eerste vorm van navigeren is instructies opvolgen die je leiden naar het volgende punt. Een prima, maar vrij simpele manier van navigeren. De tweede vorm van navigeren zit complexer in elkaar en daar komt ook meer het puzzelaspect naar boven. Je werkt met een codematrix en een wegwijzer. Zonder er teveel over te vertellen kom je gedurende je avontuur codes tegen die leiden tot een plek in de codematrix. De wegwijzer kan je precies vertellen wat die plek betekent in de codematrix. Een erg leuke manier van navigeren en sluit heel goed aan bij mijn behoefte om escape boeken met zijn tweeën te spelen. Het enige wat ik de makers zou kunnen meegeven is om de codematrix en wegwijzer minder stevig vast te maken in het boek. Tot nu toe (twee keer) is het me niet gelukt om de matrix er heel uit te trekken. Tips over de juiste techniek zijn welkom ;).

Het thema van het boek spreekt mij heel erg aan, vandaar dat dit ook het eerste boek was die ik wilde proberen uit de reeks, maar ze hebben voor ieder wat wils. Het is een leuke introductie in escape boeken, ze leggen goed uit wat de bedoeling is en hoe het werkt. Ook gedurende het boek krijg je bevestiging dat je op de goede weg zit. Het is daarom denk ik ook een heel geschikt boek om aan iedereen die van puzzelen houd te geven.

Ik vind dit boek een leuke introductie met escapeboeken. Het is zeker een boek die je cadeau kan geven aan een beginnend speler, maar ook aan meer ervaren spelers. Wij hebben de puzzels als moeilijk genoeg ervaren, waardoor het een goed tijdverdrijf was. Er staat op de boeken dat het zo’n 90 – 120 minuten kost om het boek op te lossen en dat klopt ook aardig.

Het boek is van goed materiaal. Je kunt het best in je rugzak stoppen om elders te spelen. Let er wel op dat er een grote kaart bij zit, waardoor het boek minder geschikt is om te spelen op plekken waar je die kaart niet kan neerleggen.

Het boek is niet door te geven aan de volgende, omdat je er soms in moet scheuren, knippen, vouwen, etc. Dus het is een aankoop die je een keer speelt, maar niet getreurd want daarna kan die een mooi plekje krijgen in je escapekast;).

Marloes

Escape Adventures – Smokkelaars en ontdekkingsreizigers

Waar ik eigenlijk met vol lof spreek over Mythen en Aztekengoud ben ik zoveel minder enthousiast over dit boek.

• Veel knipwerk, heel erg weinig puzzelen
• Veel repetitieve handelingen
• Leuk navigeren in het boek, je zit echt op een schip
• Het verhaal loopt je er niet voldoende doorheen, waardoor na een half uur uitgespeeld te hebben, maar nog 80% niet gedaan.
• Ontbrekende conformatie
• Heel veel uit het verhaal opmaken

Marloes

Review – Escape Room in a Box – The Werewolf Experiment

Dit keer gaat mijn review over het escape spel Escape Room in a Box – The Werewolf Experiment.

Al een lange tijd stond dit spel in de kast te roepen naar me. We hadden al een keer een poging gedaan, maar het oogde als een erg groot spel voor twee personen, waardoor we de doos nog maar even hadden teruggezet. Eindelijk was het dan zover op kerstavond, met drie man sterk gingen we de uitdaging aan.

De inhoud van de doos ziet er best indrukwekkend uit. Je hebt fysieke doosjes met cijfersloten en een sleutelslot, waardoor het heel erg aanvoelt als een escape room ten opzichte van andere escape spellen voor thuis. Het is allemaal van plastic materiaal, dus als je het doosje open wilt hebben, kan je die gewoon openbreken zonder al te veel moeite. Verder zitten er nog andere materialen in de doos (ga ze niet allemaal opnoemen om niet teveel over het spel te verraden) die ook van degelijk materiaal zijn. In eerste instantie oogt het allemaal veelbelovend.

In het spel ga je proberen om een tegengif te bemachtigen om te voorkomen dat jij en je groepsgenoten weerwolven worden. Je hebt hier zestig minuten de tijd voor en een hoop te doen.

Het spel begint met het aanwijzen van een leider die een envelop krijgt. In de envelop zit een antwoordvel en puzzels om op te lossen. Wat direct opviel is dat het spel weinig samenwerking nodig heeft in vergelijk met andere spellen. In de intro van het spel wordt ook best duidelijk beschreven dat je de taken goed moet verdelen en als je heel slim bent je het spel in veertien minuten kan uitspelen. Deze informatie was duidelijk merkbaar toen de envelop openging en er vier puzzelboekpuzzels uitkwamen. Elk lid van de groep kreeg een puzzel onder de neus om op te lossen. Hier kwam geen communicatie onderling aan te pas, behalve “pff ik zie het even niet, wisselen?”. Erg jammer, want wat ik zo leuk vind aan escape spellen is het samenwerkaspect.

Elke puzzel leverde een woord op die het verhaal op het antwoordformulier completer maakte. De uitkomst van de puzzels hadden weinig toegevoegde waarde voor de voortgang van het spel, waardoor het niet nodig was om puzzels af te ronden. Daardoor voelden de puzzels een beetje als bezigheidstherapie, omdat het individueel puzzelen was en onnodig voor het verloop van het spel. Steeds meer begreep ik hoe het mogelijk zou zijn om in veertien minuten het spel uit te spelen.

In het spel hadden we een aantal vergrendelde doosjes om te openen. Ik had van tevoren daar een ander beeld bij. Ik had verwacht dat de inhoud van de doosjes samen uiteindelijk iets zouden vormen of zouden opbouwen naar een eindopdracht (met een hoop samenwerking). Helaas was dit niet het geval. Je hebt vaak bij andere escape spellen enveloppen met inhoud die je later pas mag openen wanneer het spel dat aangeeft. Dat was dit eigenlijk ook. Het waren enveloppen, maar dan wat interessanter aangekleed.

Je hebt een hint- en antwoordboekje om je verder te helpen in het spel. Op het hintboekje staat “Als je meer dan drie keer dit boekje nodig hebt, werkt het tegengif niet” en op het antwoordenboekje staat “Als je meer dan één keer dit boekje nodig hebt, werkt het tegengif niet”. Ik vind het altijd leuk om de prestaties bij te houden van het team, bijvoorbeeld in de vorm van een turflijst voor het aantal hints met een prestatietabel of dat er een minuut van je tijd afgaat als je een hint raadpleegt, maar ik vond dit best streng. Het spel speel je toch voor de lol en als iemand toch die vierde hint nodig heeft is eigenlijk het spel afgelopen, want je doel is niet behaald. Gelukkig is het er wel, dus als je vastloopt heb je wel hulpmiddelen.

Uiteindelijk hebben we het spel uitgespeeld. Hierbij hebben we niet alle puzzels volledig afgerond en één puzzel begrepen we uiteindelijk niet, maar was ook niet echt nodig om het spel succesvol uit te spelen. Maar goed, nieuwsgierig zat.. dus met het hint- en antwoordboekje ernaast de puzzel proberen te ontrafelen. Na tien minuten tijd hebben we uitgevogeld wat de bedoeling was, maar kwamen we ook tot de conclusie dat de opdracht op acht manieren geïnterpreteerd kan worden.

Al met al waren de puzzels individueel en niet goed uitgedacht. Andere belangrijke opmerking bij de puzzels, je hebt een Engelstalige woordenschat nodig die verder reikt dan het niveau ik-kan-me-redden-op-vakantie, anders ga je het niet redden met de puzzelboekpuzzels.

Het zal je denk ik niet verbazen, na het lezen van de review, dat ik het spel niet aanraad om te kopen of te geven.

Marloes